dinsdag 15 mei 2018

DIKKE BOMEN



DIKKE BOMEN/

DE ADEMA'S   (uiteindelijk krijgt alles een naam

We woonden hier nog maar kort toen de ruilverkaveling in dit gebied werd uitgevoerd. Zo'n gebeurtenis is goedbeschouwd een ecologische ramp: het landschap wordt machinevriendelijk gemaakt en ter compensatie van de teloorgegane landschapselementen wordt dan hier en daar een 'overhoekje' beplant.
 

Wij hadden geluk omdat ons erf deel bleek uit te maken van een voormalig stateterrein, en dat de omringende percelen van dit complex aan Staatsbosbeheer waren toegewezen. De oorspronkelijke vormen werden gereconstrueerd; ook de grachtstructuren rond ons erf.

Pal voor het huis staakten de bezigheden want er stonden twee forse wilgen in de weg; die moesten verdwijnen, maar daarvoor was wel onze toestemming vereist. Die kwam er niet, ondanks de opgetrommelde deskundigen die me verzekerden dat deze wilgen op sterven na dood waren: 'wilgen worden niet ouder dan een jaar of veertig, deze zijn op'. Wij konden die aanslag op ons - toen nog schaarse - bomenbestand geestelijk niet aan. 

Inmiddels zijn we ruim 35 jaar verder en hebben de Adema's (vernoemd naar de vorige bewoners) vele stormen getrotseerd.
Ze staan scheef, maar dat kan ik me niet anders herinneren, en zijn monumentaal dik geworden.
Elk jaar waaien er wel wat - soms zeer zware - takken uit de kroon. Daarvan is een deel op het conto van de spechten te schrijven, dan blijkt het hart van de breuk een uitgehakt nest.

De spechten (grote bonte specht) huizen er inmiddels ook al enkele decennia. Volgens de literatuur maken ze elk jaar een nieuw nest, vaak zelfs meerdere. Zo hebben ze er in ieder geval een gatenkaas van gemaakt zodat de Adema's een lustoord voor holenbroeders zijn geworden, op de voertafel vlakbij provianderen vooral specht, boomklever, kool- en pimpelmees.





Geen opmerkingen:

Een reactie posten