Tijd van zaaien

De (binnen-)zaaitijd is weer aangebroken. Meestal beginnen we half januari met een bakje zomerprei (deze keer Bulgaarse reuzen).
Inmiddels staat er alweer een hele lijst in het zaaischrift en is Manja dagelijks in de weer met nieuwe zaaisels, en het controleren van de opkomst.
De meeste kweekbakjes staan eerst bovenop de keukenkastjes (de warmste plek, en schemerig); zodra er kiemplantjes zijn, verhuist het zaaisel naar een lichtere plaats en als de plantjes wat aan de groei raken komen ze koeler te staan.

Begin februari: de kweekbakjes rukken weer op. Nog even en je komt ze weer overal in huis tegen. Het voordeel van kweekbakjes is de verplaatsbaarheid; je kunt er steeds de beste plek voor zoeken.

Op de zolder boven de schuur is het licht en koel. Veel zaailingen moeten al vrij snel wat koeler staan omdat het anders slappe, sliertige plantjes worden. In het bakje zonder kap zie je spitskooltjes die al verspeend zijn (foto 6-2-'11).

Manja zaait in margarinekuipjes of in kleine potjes; dan kun je heel gedoseerd werken. Dun zaaien is belangrijk want je hebt al snel véél te veel. 

Naar behoefte zaaien is trouwens een kunst op zich; dat geldt voor tuinplanten in het algemeen, maar zeker voor plantjes voor de moestuin.
De clou van het moestuinieren is om langdurig, gevarieerd en lekker uit je tuin te kunnen eten.

Zaaisels in margarinekuipjes. Het zaad wordt met grof zand bedekt; dat blijft mooi rul en verhindert mosvorming. Met een toplaagje van zand zul je ook minder last hebben van schimmelziekten.

Als je boterkuipjes gebruikt, moet je wel wat gaten in de bodem maken. Manja laat de gevulde kuipjes altijd wat water opzuigen voor ze de kweekbak in gaan; dat is voldoende voor het kiemen.

Zaden bewaren we in de schuur, daar is het altijd koel. Manja sorteert ze per maand in bakjes zodat ze overzicht heeft.