Mollen

Mollenvangen lijkt een taboe voor de ecologische tuinier. 'Mollen zijn nuttig, ze beluchten de bodem met hun gangen en eten schadelijke insecten' is de boodschap. Allemaal waar natuurlijk, maar mollen eten vooral regenwormen en over het heil van de regenworm is iedereen het eens.
Over regenwormen valt in alle objectiviteit niets onaardigs te melden.

Mollen daarentegen kunnen behalve nuttig ook buitengewoon hinderlijk zijn; dat ontgaat zelfs de hardcore  protectionist niet. Tips om van mollen af te komen zonder deze te vangen zijn er dan ook legio; de meeste zijn weinig praktisch of werken niet.

Hier laat ik mollen in principe hun gang gaan, maar als het ergens echt hinderlijk wordt vang ik ze daar weg. Dat is een tijdelijke oplossing want uiteindelijk komt er altijd wel een nieuwe bewoner voor het gangenstelsel.

Het enige dat structureel (dus voor langere termijn) helpt, is het onbruikbaar maken van de gangen.

Inspoelen met scherp zand bleek hier een duurzame oplossing; dat deed ik in een boomgaard waar de bodem een gatenkaasachtig oppervlak had gekregen. Er verdween een onvoorziene hoeveelheid zand in de diepte; achteraf logisch, want tenslotte waren al die molshopen die ik er in de de loop van de tijd had weggeharkt, er ook uit gekomen.

Het hielp: die met zand gevulde gangen zijn nooit meer in gebruik genomen.

En ook voor de grond is het prima: (scherp!) zand is op klei een eersteklas bodemverbeteraar en de met zand gevulde mollengangen zorgen voor een blijvende beluchting.

In deze tijd van het jaar zijn de mollen volop actief om hun onderkomen en jachtgebied winterklaar te maken (foto's 17 november 2011)